Anna Walulik, Edukacja na odległość i kształcenie dorosłych, w: Dyskursy
Młodych Andragogów nr 10, Wyd. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 
2009, s. 139-158.

Otwórz lub pobierz publikację


/fragment publikacji:/

Edukacja na odległość, rozumiana dziś głównie jako e-learning, jest spadkobiercą kształcenia korespondencyjnego, w którym wyraźnie uwidaczniają się wskazane
przez Knuda Illerisa poznawcze, emocjonalne i społeczne wymiary uczenia się .
W wymiarze poznawczym w kształceniu zdalnym szczególną rolę odgrywają mechanizmy rządzące procesami percepcji i uwagi, przy czym uwaga uczestnika tej formy kształcenia skupiona jest na określonym bodźcu (tekst drukowany, bodźce przekazywane przez ekran komputera itd.). Szczególne użyteczne jest nieświadome korzystanie z zasobów własnych, gdyż uczestnik jest oddzielony od bezpośredniej pomocy i nadzoru nauczyciela. Specyficzna forma łączności z nauczycielem domaga
się świadomego i celowego uruchamiania sfery emocjonalnej. Istotnym czynnikiem
jest tutaj stan istniejącej przedwiedzy, gdyż uczestnik kształcenia na odległość samodzielnie zmaga się z koniecznością równoważenia stanu własnej niewiedzy. Dlatego tak istotną rolę w tej formie edukacji odgrywa motywacja. Dlatego nie
może w niej zabraknąć interakcji, które będą motywację uczestników
podtrzymywały i wyzwalały. Nadaje to procesowi uczenia się na odległość
wymiaru społecznego. Uczestnicy tej formy edukacji są gotowi podjąć kontakt
z innymi uczestnikami i organizatorami. Emocje i motywacja edukacyjna określają interakcje społeczne także wychodzące poza obszar bezpośrednich uczestników konkretnej formy kształcenia .